Nationale Gedichtendag 2006
Thema: Poëzie en Schilderkunst

Poëzie en Schilderkunst is het thema van Gedichtendag 2006, het poëziefeest van Nederland en Vlaanderen. Ieder jaar, op de laatste donderdag van januari, staat de poëzie een dag lang in het zonnetje.
Ter ere van Rembrandts 400 e verjaardag presenteert het Rijksmuseum, onder de naam Alle schilderijen van Rembrandt zijn collectie Rembrandts.
In het kader van Gedichtendag 2006 vroeg Poetry International, in samenwerking met het Rijksmuseum en NRC-Handelsblad, een twintigtal dichters, onder wie Anna Enquist, Eva Gerlach, Rutger Kopland, Bernlef en de Dichter des Vaderlands Driek van Wissen, een gedicht te maken bij een van de schilderijen van Rembrandt. Deze gedichten zijn gebundeld in een prachtige publicatie onder de titel Lyrisch van Rembrandt.
De tentoonstelling wordt geopend aan de vooravond van Gedichtendag, op woensdag 25 januari.

Ter gelegenheid van de zevende Gedichtendag schrijft Menno Wigman de Gedichtendagbundel met tien nieuwe gedichten. De Poëziekalender 2006, gevuld met de ‘mooiste en beste’ gedichten, werd eveneens door Wigman samengesteld.
Voor meer informatie zie: www.gedichtendag.nl

Menno Wigman
Menno Wigman (1966) is dichter, vertaler, bloemlezer en muzikant.
Hij leest regelmatig voor uit eigen werk en trad onder meer op tijdens De Nacht van de Poëzie, Crossing Border, Winternachten, Lowlands en Poetry International.
Wigman groeide op in Santpoort en publiceerde vanaf zijn zestiende een aantal dichtbundels in eigen beheer. In 1997 debuteerde hij officieel met de veelgeprezen dichtbundel ‘s Zomers stinken alle steden.
Zijn poëzie verscheen eerder in Optima, Maatstaf, De tweede Ronde, Zoetermeer, Austerlitz en Bunker Hill. Tevens werden gedichten van hem opgenomen in De 100 beste gedichten van 1997, Meulenhoffs Poëziekalender en Gerrit Komrij’s In liefde bloeyende.
 Naast dichter is Wigman vertaler van Charles Baudelaire, Gérard de Nerval, Rainer Maria Rilke en Leopold Andrian. In 1998 publiceerde hij Wees altijd dronken, een bloemlezing met Franse prozagedichten uit het fin de siècle.
In januari 2001 verscheen zijn nieuwe bundel Zwart als kaviaar, waarvoor hij in 2002 de Jan Campert-prijs ontving. In oktober 2004 verscheen zijn derde, binnen twee maanden herdrukte bundel Dit is mijn dag.

Enkele andere poëziebundels:
Van zaad tot as , eigen beheer, Santpoort, 1984
Two poems, Mercator Press, Santpoort, 1985 
Nachtschade. Eenmanstijdschrift met poëzie, proza, essays en vertalingen (1985-1988)

De pers over Menno Wigman : Aan alles valt af te lezen dat Wigman een talent is, in ieder geval een muzikaal talent, met veel gevoel voor dictie. Al zijn gedichten zijn perfect van ritme, klank en mooi verdoezeld rijm. Guus Middag, NRC Handelsblad         Rauwe, maar transparante en afgemeten bezweringen Mustafa Stitou, Vrij Nederland Er valt meteen een zelfverzekerd en overtuigend geluid te beluisteren. Hans Warren, Provinciale Zeeuwse Courant Klinkt als een klok Gerrit Komrij, NRC-Handelsblad

Dit is mijn dag Vanochtend werd ik wakker in een droom van iemand die een huid van vlees bewoont. Ik kon niet vluchten, ik was geen Tsjwang Tse die had gedroomd dat hij een vlinder was en zich bij ochtendlicht afvroeg of hij, Tsjwang Tse, gedroomd had een vlinder te zijn of dat de vlinder droomde als Tsjwang Tse te ontwaken, nee, ik was een mens, een taai skelet met tweeëndertig tanden, twee handen en een tragisch intellect dat met een angst voor klokken was behept. Maar langzaam, bijna heilig, stond ik op, gaf mijn gezicht een hand en ritste mijn gedachten dicht. Dit is mijn dag, wist ik. Hier lonkt een spiegel naar verwonderd licht. Daar breekt een vlinder uit. En dat ben ik. Menno Wigman

Mustafa Stitou.
Mustafa Stitou (1974 Tetouan, Marokko) groeide op in Lelystad. Hij studeerde enige tijd geschiedenis en filosofie aan de Universiteit van Amsterdam.
Stitou is poëzierecensent van Vrij Nederland en was jurylid van de VSB Poëzie-prijs 2000. Ook verwierf hij faam als performer tijdens diverse festivals in het hele land.
In 1994 debuteerde de toen negentienjarige Stitou met de opzienbarende dichtbundel Mijn vormen. Zijn talent werd onmiddellijk opgemerkt door Remco Campert, die de jonge dichter reeds voor verschijnen presenteerde op Poetry International 1994. Hij leverde ook de quote ‘Eindelijk weer een dichter!’, waaraan inmiddels kan worden toegevoegd: eindelijk weer een dichter die herdrukt wordt!
In 1998 verscheen een tweede bundel Mijn gedichten waarover Elsevier schrijft: Vitale poëzie... in een onverwacht ritme en vaak een beetje swingend.
In 2003 verscheen de bundel Varkensroze ansichten, een zeer afwisselende selectie gedichten over uiteenlopende onderwerpen, zoals: Darwin, de poëzie van Paul Celan, het leven in suburbia en nog veel meer.
Naast de ontegenzeglijke ernst van de thematiek vallen in deze bundel ook de ontroerende liefdesgedichten op, de humor en het vleugje absurdisme dat Stitou vaardig door de regels vlecht.
Naast dit alles nam Stitou deel aan bijzondere projecten. Het Scapino Ballet Rotterdam voerde een choreografie uit op basis van enkele van Stitous gedichten en voor de Filmmuseum Biennale 2003 schreef Stitou teksten bij zwijgende filmbeelden.

De pers over Mustafa Stitou:
Prachtige poëzie!
Rob van Erkelens, De Groene

Je kunt hem niet makkelijk ergens op vastprikken, hij neust overal nieuwsgierig rond, een schrijver die op zijn tijd ook chroniqueur durft te zijn. Hoe noem je dat allemaal bij zo’n jonge dichter? Veelbelovend. Zeer!
Rob Schouten, Vrij Nederland

Een onbevangen stem met een ongebruikelijk geluid en dat maakt nieuwsgierig naar meer
Maarten Doorman, de Volkskrant